Bazı zamanlar hatırlamak
Unutmak kadar zordur Kardelen!
Bodoslamadan yara alıp
Usul usul batan bir gemi gibi
Çekilir anılar denizinin dibine
Yürekten yaralanmış insan!

İlk eş dost terkeder yaralıyı
Can bildikleri seyre dalar!
Uzak sahillerden mütebessim.
Ve o zaman küçük bir kelime
Dillenir dağ gibi bir mısra olur
Dalga dalga vurur dost limanlarına.

Bahtın can evinden vurduğu aşık
Kaderin bedbahd mağlubu sevdalı
Sarınır yeniden umudun hırkasına
Artık sevgiliside yoktur sevenide
Akşamları sarılıp yatacağı
Ayaz yalnızlığından başka!
Artık yollar gurbete düşer çaresiz…

İlk gece lambasında başlar isyan
Sonra gözler bir yitiği arar boş odalarda!
Camlara sıvanır kalır hasret
Anlar o zaman unutulmanın kolaylığını
Hatırlanmayı hayal bile etme artık!
Yaslan acılarına uyuyabilirsen uyu umudu!

Ankara – 1976