Göremezsin yüreğimden kopan bin parçayı,
Silemezsin göz yaşlarımı ellerinle.
Umutsuzluğu öğrettin yıllar boyu,
Kıskandın sevgini, paylaşamadın benimle.

Ulaşamıyorum,
Artık ellerin bana çok uzak
Kabusum oldun her gece, gelme! İstemiyorum
Ve karar verdim kendimi kandırdığıma
ARTIK SENİ SEVMİYORUM!

Bir ömür geçti senin için
ޞimdi yanıyorum için için
Değmezmiş bunlar sana
İste bunun için
ARTIK SENİ SEVMİYORUM!

Vurdum ömrümü yollara
Ne gülmek var artık, ne de sevkat
Sayende küstüm aşklara
Senden arta kalan; zindan gibi bir hayat.

Zürich / İsviçre – 03.02.2007