Gönülsüzlere

Kimi olgun, kimi tatlı, kimi de acı
Ne de güzel sunmuş armut ağacı
İyisini yemek, bir tek amacı
Ben bu ayıları hiç mi hiç sevmem

Onun ağzında sadece lezzettir
İçinde köpüren nefsi izzettir
İyisini yemek ona namzettir
Ben bu ayıları hiç mi hiç sevmem

Dalına asılıp yer şapur şupur
Bir kez bile demez, Ya Rabbi şükür
Sonra etrafına dönüp de tükür
Ben bu ayıları hiç mi hiç sevmem

ޞarkılar yazarım, güzelim derim
Okşayıp koklarım, farklı severim
Ayı gibi değil, gönülden yerim
Ben bu ayıları hiç mi hiç sevmem

İstanbul – 1993