Tülin’e….

Nemli yapılardan damıttığım yaşamak artıklarını
Saygısız hücre bölünmelerine yuva yaptı
Hazımsız çocuklarıyla suçladığım yaşlı kadın
Bana havadan bir kurşun yanığı armağan gibi

–sen kimsin Akdeniz
bu pahalı tuzlarınla
ki ben terli kasıklar hatırlıyorum
varoluşum için

dostlarımın omiriliğinden sıkılgan haller
filizlendirdim
önce boğulmayı öğrendim o büyük
ve parlak sularda
bu,bana yüzmek için ölümlü nedenler yarattı
yolumu kesmek için kara hayvanlarına ihtiyacı var
bu denizin
–Ekmeğin doğallığından bahsetmek ne saçma
toprağı en ayıp yerlerinden yamalamak gibi

kasıklarımı yatağıma her bastırışımda
hamileliğini yeniliyorsun bütün ağaçlarda
acıya bine bin vererek:
gittikçe küçülen ölümler
gittikçe küçülen ölümlerle acıya bire bin veriyorsun
bana bir sebep aramaktır sen,ben ve o
bu arada sen dünyanın kaçıncı kadınısın
kaçıncı erkeği olmaya adaysın ki:
suçlusun
bunu yapmayı yaz mevsiminden öğrendim
insanlar için kirlenebilmeyi
ve seni sevmek yüceliğini
benim camıma inen gölgelerle
ömrüm için yazlar düşünüyorum bitmeyecek