Aşk denen bu mukaddes ateşte
yanmışım, ruhumu dindiremedim
Sözüm, özüm ne var ise tükendi
bezmişim yangını söndüremedim

Derler idi aşık deli olurmuş
Bu sözü kendime bildiremedim
Akıl firar etti beden ilinden
Kendimi bu yoldan döndüremedim

Döne döne pervaneye dönmüşüm
maşukun yüzünü güldüremedim
ağladım sızladım çok gecelerde
Bu sırra gönlümü erdiremedim

Nafile aradım seni illerde
gözüme gölgeni gördüremedim
Umut bağlamıştım sana sevgili
yüzünü bu yöne döndüremedim.