Yine senden uzakta,
Yine sensiz,
Bir yıl daha geçti.
Yaşadım her gün umutla,
Bir gün ansızın çıkıp da gelirsin diye.

Boşunaymış oysa bu bekleyişler,
Bir rüya imiş sanki,
Seninle yaianan anlar…
Gözlerimin gözlerinle buluştuğu
Eşsiz dakikalar.

Hani derler ya,
İnsan hayalleriyle yaşar diye…
Hep seninle yaşadım ben,
Seni soludum,
Seninle yattım,
Seninle kalktım
Günün ilk ışıkları seninle dolardı odama,
Ve seninle devam ederdi günüm.
Beni yalnız bırakmayan,
Benden başka kimsenin fark edemediği varlığın…

Hatırlar mısın
Birlikte olduğumuz o sayılı dakikaları.
Bir günün belirli saatleri.
Dönüş vaktiydi…
Yeni bir başlangıç yapacaktım.
Dönüp de ardıma bakmadan,
Yepyeni bir hayata.
Ama ardımda seni bıraktım…
Ya da
Başka deyişle,
Ardımda kendimi bıraktım…

Erzincan – 10.10.1998