Anne yalnızlığın içinde
Dağa dönük yüzü
Yelken indirmiş tüm gemileri
Kapamış renkler kepenklerini
Gri gökyüzü
Ve boz bir parkın orta yerinde
Soyunmuş anneliği öylece duruyor
Ellerinde çocuk hayalleri

Anne zamana dönmüş yüzünü
Saati ve takvim yapraklarını sayıyor
Yaşamakla yaşamamak arasında
Kıldan ince kılıçtan keskin bir çizgide
Ellerinde çocuk resimleri
“Yaşamıyor gibi yaşıyor”

Çocuk cama dönmüş yüzünü
Deliyor bakışları dağları ovaları
Masalları içinde yaşıyor
Buruşuk elbise gibi duruyor anne
Ama taptaze bir hayal
Sımsıcak umut olarak
Ha geldi ha gelecek
Çocuk camın buğulanmış yüzüne
Anne resimleri çiziyor
Sabahlara dek