Bahar

Hastane odasında bir çocuk;
gözleri birer inci tanesi,
gözleri boncuk.
o gözlerden gülüşleri çalınmış,
geride;
yağmur yüklü bulutlar kalmış.
oturduk konuştuk bir akşam üstü,
soracak soruları varmış;
mesela,
çocuklar neden hastalanırmış?
birbirini takip etti sorular,
ve çaresiz kaldı bende
cevaplar.
ben sorayım dedim,
acaba büyüyünce ne olacakmış?
cevap verdi.
ben ağladım…
”anne olacağım.”
derlerki;
hastane odasında çocuklar büyümezlermiş,
hasta yatağında düş göremezlermiş,
ellerini tuttum,
yüzüme baktı.
elleri annemin elleri kadar sıcaktı.

Trabzon – 05.10.2006 11:50