Açlığımı toprakla yatıştırdım
Geceyi, gündüzü karıştırdım
Kendimi aç susuzluğa alıştırdım
Ama onu yokluğa alıştıramadım

Yatak edindim taş toprak ve otları
Anlatamadım açlığımı karnı toklara
Alıştıramadım yokluklara sevdiğimi
Ben zaten alışmıştım yoksulluklara

Yastık yaptım, buz gibi taşları
Laf anlatamadım o vefasızlara
Görmedi kimse özümden akan yaşları
Acırdım açlığıma rağmen karnı açlara

Anlatamadım dertsizlere derdimi
Anlatamadım kaderimi sevdiğimi
Anlatamadım yemeyip, yedireceğimi
Anlatamadım uğrunda ölebileceğimi

Yorgan yaptım o karanlık geceleri
Hep yanımdan gelip geçti niceleri
Uzaktan bakanlar, sandılar sanki deli
Sağolsun sonunda sahip çıktı bir veli

Kınamayın dostlar bunların hepsini yaşadım
Bu çileleri nasıl yaşadığıma ben de şaşardım
O günler geldikçe usuma şükrederim Rabbime
Rabb’im kimseyi muhtaç etmesin namertlerine

İstanbul – 25.10.2000 16:37