Gözlerinden,
insanların hoşuna giden sözlerimden,
daha çok sevdim seni,
sadece…
anlatamadım,
Hiçbir zaman bilmedin neden korktuğumu,
uyuyamadığımı yanında,
saçlarını sevemediğim her uykunun
zaman kaybı olduğunu
ya da,
üstünü açmandan korktuğumu anlatamadım.
sen uyurken;
aralanmış dudaklarından içine sızdığımı
burnunun kıvrımlarında ağladığımı,
sıcacık boynunda çocukluğunu koklayarak,
göğsünde yıllarca yattığımı
ya da
her anımı bir ömür sandığımı hiç bilmedin sen;
oysa hep anlatmak istedim önemini
sana olan zaafımla üstüme gelmenden korktum
söyleyemedim…
affet diyemem, hak etmedim
ve haketmeyeceğim
kendime sakladıkça güzel yanlarını,
sonsuza kadar öpmedikçe yanaklarını.
ben sana aşığım çünkü,
elimdeki en güzel kelime aşk
yoksa çok daha fazlasısın benim için;
gel al benim burda kalan yanlarımı
yalnızlığımda unuttuğum kahkalarımı bul,
sensiz hiç bir mutluluğum kalmasın
hayatım senin olsun,
onu sen değerli yapacaksın..