Bizi anlatmak bizi,
Dağa taşa, uçan kuşa
Denizdeki yosuna balığa
Ah ne zormuş anlatabilmek bizi;
Kahpe! yalan, sevgisiz yüreklere…

Bizi anlatmak bizi,
Kemana, saza söze
Bağrı yanık türkülere
ޞerefsize, halden anlamaza
Ah ne zormuş anlatabilmek bizi;
Kaldırım çiçeklerine…

Ardı sıra gelen karanlık gecelere,
Duygudan yoksun gönüllere
Gözyaşı bilmeyen, kuru mendillere
Akan nehirlere, hırçın denizlere
Ah ne zormuş anlatabilmek bizi;
Halden anlamayan mevsimlere…

Yüzünden yoksun aynalara
Gülüştüğümüz sohbetlere
Hatırdan anlamayan kahvelere
Ah ne zormuş anlatabilmek bizi;
Kahpe! namussuz, gündüzlere…

Yanağımdan akan, yağmur damlalarına,
Küfür ettiğim benliğime!
Sokaktaki kedilere, paçamı kavrayan köpeklere
Karıştırdığım çöplere
Ah ne zormuş anlatabilmek bizi;
Biz’den yoksun günler’e…

İstanbul – 22.02.2005