Yorgun bir gruba değerse akşam
Bize ney, bize mey değmez ihtişam
Kulaklarım ey, sessizce dinle bak
Ölen aşkların için bir ağıt yak
Tiryakisi akşamın yine sensin
Dilencisi hicranın yine sensin
Yorgun, argın yürüyor ayakların
Yol senin, gece de senin, yanakların
Yalnız onlar ıslanıyor da bir tek
Ah! Anlatabilmek, anlatabilmek…

Suskun, o edana katışmış odan
Çığırtkan, çaresiz duruyor eşyan
Soluksuzsun, kalbinde veba hüzün
Yine sen, yine ben, işte kördüğüm
Bu sokaklar neden yakın sana
Yalnızsın oğlum, haydi ağlasana
Ağlamak kolay, ağlamak kolay da
Kalmadı zerresi suyun müjgânda

O akşam, bu akşam vakitte nedir?
Zamanın içinde kaybolmuş nehir
Gider, sürüklenir, ağrır başım
Ve kaldırımlar sır dolu arkadaşım
Bir kızıl lale gibi yorgun kalmış
O eski, hicran saatleri yaşamış
Sen bütün varınla güçsüz bir devsin
Dilencisi hicranın yine sensin
Yorgun, argın yürüyor ayakların
Yol senin, gece de senin, yanakların
Yalnız onlar ıslanıyor da bir tek
Ah! Anlatabilmek, anlatabilmek…

Pakistan – 16.05.2004