Beklemeyi bilirmisin sen…yüreğini bıraktığın bir deniz fenerinin dibinde
Başın dönermi hiç,karşı kıyıdan rotasız martılar zeytine bulanmış ağaçları anlatırken….
Burada..yani garda
Yiterken beni buradan alacak saatin kollarında,bir yelken bekledim,hani şöyle ellerini uzatmış,ağzında köpüklerle beni gene kendine aşık eden mavi bir yelken..
Ama biliyorum,hep bir kara treniniz var sizin,tüm renklerini içinde hapseden…

İzmir – 15.09.1999