Karanlık ve dar sokaklarında yürüyorum yalnızlığımın.
Nasıl sürüklendim bu sokaklara…
Hangi aşkın acımasız rüzgarları sürükledi beni bilmiyorum.
Yüreğimin incinen yerlerini toplamaya çalışıyorum
Kaldırım taşlarının üzerinden ama… olmuyor, yapamıyorum!
Her eğilişimde,
Boynumu yere doğru her büküşümde
Yüreğimin kalan yerleri de düşüp inciniyor.
Vazgeçiyorum sonra; incinen yerleri toplamaktan.
Yüreğimin kalan yarısını soğuk esen rüzgardan korumaya çalışıyorum şimdi.
Ve alabildiğine bırakıyorum kendimi ayaklarıma.
Cebimde üç kuruş para ve tek sigara.
Titreyen ellerimle sigarayı dudaklarımın arasına götürüyor ve yakıyorum.
Kendimi öldürebilmek adına bir şeyler yaptığımı sanarak iyice çekiyorum içime….
Oysa bilmiyorum ki;
Bu benimkisi bir an önce ölüme gitmek değil…
An be an sürünmek…