Allah kahretsin…
Seni ölüm gibi düşünmekten,
Bir türlü kendimi alamıyorum,
Sen beni çoktan unuttun belki,
Belki selam bile vermeyeceksin görünce,
Senin için yazılmış sihirli mısraları,
Sana akıtılan kanlı gözyaşlarımı,
Sabahlara kadar uykusuz kalışımı,
Gel diyeceğin günü özlemle beklediğimi,
Çoktan unuttun belki.

Allah kahretsin…
Ben seni bir türlü unutamıyorum,
Yediğim ekmekte sen varsın,
İçtiğim suda hep sen oluyorsun,
Sarı saçlarını çözüp bağlayışını unutamadım,
Bülbüller kadar güzel sesini çok özledim,
Her zaman geçtiğin yolları bekledim,
Bir türlü çıkıp gelmedin,
Bana “merhaba” demeni çok özledim,
Ellerini elime alıp, göz bebeklerine bakarak,
Sana aşk şarkıları mırıldanmayı,
ޞimdiye kadar kimselerin bilmediği,
Aşk şiirlerimi okumayı çok isterdim,
Sevinçlerimde, kederlerimde seni aradığımı,
Bilmiyorsun, duymuyorsun, görmüyorsun,
Çaresizlik ne kadar kötü bir şey,
Allah kahretsin.

Ankara – 20.09.2004