Bu sana yazdığım son şiir Alisya
Yılların ve yolların ardına bıraktım seni
Gözyaşımla yıkadım cenazeni
Gözlerine ellerimi sürmedim
Yemin olsun
Yemin olsun öpmedim dudağını
Saçlarını koklamadım

Ah! Sen öldün Alisya
Yüreğimde, özümde öldün
Artık gözlerin tuzak değil
Gözlerin gizemden uzak
Bakışların anlamsız
Anlamsız titremeyen dudakların
Ellerin kaybetmiş ateşini
Gecenin gönlüne gömdüm seni Alisya

Yalnız sen değilsin ölen
Sırların da, sırlarım da öldü Alisya
Yüreğine bıraktığım gül
Ruhuna akıttığım tebessümler
Gönlünün gözüne taktığım
Tek kanatlı kör kelebek
Kulaklarına sunduğum sevda sözleri
Ve aşkımın soğuk külleri

Ölüler anılmaz Alisya
Gökkuşağına taktığım yedi renk
Ateşe verdiğim güneş
Hıçkırıkla aydınlattığım
Aldattığım karanlıklar
Yüreğimden yüreğine akan pınarlar
Ahular, ceylanlar, baykuşlar
Ve ölümsüz zannettiğim tüm bakışlar
Anılmaz, bir daha anılmaz Alisya

Varını yoğunu, herşeyini mezarına koydum
Gözyaşımı, hıçkırıklarımı koydum
Uykusuz gecelerin sabahını
Kanlı sigara izmaritlerini koydum
Anılar öpsün dudaklarını
Kelebekler elimde değil
Ruhumda öldü Alisya

Son şiirin sonundayım Alisya
Senin sonundayım
Ölümün, bitişin sonunda
Hayata sondan başlıyorum Alisya

Mezarında yalnız bıraktım seni
Yine de güller bırakmasın peşini