yine matem rengine bürünmüş gökyüzü
yıldızlar adını çizmiş ağlıyor bulutlar yokluğuna
yokluğuna inat doğmuyor güneş
saat yine vuruyor sensiz dakikaları
ellerim arıyor elşlerini
kalbim alışamadı gişine
adını her anışında bir parçası eriyor
kanı akıyor şelale misali damarlarıma
alışamadı kalbim yokluğuna

adını anıyorum her dakika
dondurdum saatleri
seninle olan son saatler geçmesin diye
ellerin ellerimden ayrılmasın diye
unutamıyorum sıcacık öpüşünü
hala yanıyor dudaklarım ateşinde
alışamadı kalbim yokluğuna