Masum bir kaçamaktı benimkisi,
Kendimi kısa aralıklarla aldattım desem yeridir..
Elimde kenarları gül döşenmiş düğün davetiyesi,
Ve altımda dört teker..
Sordum kendime.. Nereye..?
Cevap hazır, kar beyazı düşlere..

Bir sevinç ki bende sorma,
İçimde evcilik oynayan çocuk canlanmış
Ha bire öpüşelim, sevişelim diye..

Hiçbirşey yok aklımda..
Ne sen varsın.. ne de annem..
Hepinizi kısa aralıklarla aldattım yani..

Yol uzun kara yılan önümde kıvrılan,
Her yokuş sancıları,
Bir inişe gebe.
Yani bitmiyor.. yılanın kıvrımları..
Daha hızlı, daha hızlı diyorum,
Ters dönüyor dört tekerin çarkları..

Ve nihayet.. gözlerimin önünde işte,
Masum bir bedene bürünmüş kar taneleri.
Alabildiğince beyaz,
Alabildiğince kristal taç yaprakları..

Dokunamıyorum öyle saf beyaz ki,
Kirli ellerim biliyorum,
Gölge düşmesin masumiyete.. çekiliyorum.

Kendimi aldattım bugün
Herkesi ve seni de kısa aralıklarla,
Kaç bedende işgalci oldu bu beyaz masumiyet,
Bilemiyorum,
Kaç bedende soldu..
Başlangıcı beyaz olan bir düş mü yoksa bu.?
Bilemiyorum..
Siyaha gebe yakamoz mu yoksa..?
Düşünüyorum..
İşte karşımda..
Masum beyaz gelinlik..
Düşünüyorum..
Kaç beden de yarılan yürekten boşalan kanla ala döndü beyaz düşler,
Düşünemiyorum..
Düşündükçe..
Beyaz yalanlarımdan utanıyorum..

Evet herkesi aldattım bugün..
Kısa aralıklarla..
Kendimi de..
Zaten biliyordum gözyaşlarının rengini,
Evet kırmızıydı beyaz nehir..
Seni de aldattım bugün,
Kısa aralıklarla..
Üstüme beyaz düşleri salan şehir..