ޞıp!..
ޞıp!..
ޞıp!..
Damlıyor gözbebeklerimden kanlar şimdi
Belki, beni sevdiğini düşünerek
Belki de, sevdiğimi düşünerek…
Akıyor gözbebeklerimden süzülerek,
ޞıp…
ޞıp…
ޞıp…
ޞıpsevdi yüreğime!..
ޞeffaf yürekli duvarlar arasında
Saçlarının gölgesinde yaşıyorum/
Yandıkça yüreğine kanıyorum
Gözlerindir ekmeğim
Bakışların nimetim
Görmeliyim seni görmeli
Gördükçe seni/yüreğime gömmeliyim
Kim bilir ne kadar şeffaftır ellerin
Ne kadar yumuşak
Pamuk ipliğine bağlı bir hayat üzerinde
Kim bilir daha ne kadar yaşam kurtaracak
Ve daha ne kadar insan kurutacak
Bir bilsen ne kadar muhtacım onlara
Tut ellerimden
Yoksa, bir hayat daha mahvolacak!
Aldanmak veya damlamak piç sulara
Hangi yönden geldiğini bilmeyerek
ޞıp…
ޞıp…
ޞıp…
ޞıpsevdi yüreğime!..

İstanbul – 15.12.2004