Alacakaranlık bir ormanda
Yürüyorum kimsesiz ruhlarla birlikte
Kurumuş yaprakların çıkardığı
O tatlı ses eşlik ediyor
Yitik ruhlarla birlikteki gezime
Arada bir yeni kuruyan
Yapraklar ekleniyor yerdekine
Başımın üzerinden süzülerek diğerlerine doğru
Rüzgar yine hırpalamış olmalı diyorum dalları
Çatırtısına kulak vererek;
Sanki dallar yapraksız kalınca
Üşüyeceklermiş gibi…

Küçük kara bir köpek çıkıyor karşıma
Kuyruğu kıvrım
Diz çöküyorum ona doğru
Usulca ürkütmeden
Hemen koşup geliyor yanıma
Aşağıya sarkmış kulakları
Dikilen kuyruğu ile;
Kömür karası küçük gözleriyle
Gözlerime bakıyor
Arada bir minik dilini çıkarıp
Yalıyor avuçlarımı
Ne güzel şey diyorum kendi kendime
Yalnızlığımı bir süre de olsa
Paylaşacak birini buldum
Derken
Ayaklanıp devam ediyorum
Önümde yitip giden patikayı

Bakıyorum arada bir arkama
O da geliyor peşimden
O da kim?.. Demeyin canım
Yalnızlılığımı, yalnızlığıyla paylaştığım;
Küçük sevimli kara köpek
Minicik patileriyle
Patikada ilerliyor sık sık adımları ile
Bana yetişmek istercesine
Ben de sık sık adımlıyorum yalnızlığımı
Deli kız alacakaranlık ormanda
Seninle paylaşmak için