Hani çakallar varya ölümleri bekleyen

Bir parça et uğruna salyalarıı akarak

Doymak bilmeyen hırslarının peşinde

Sen işte onlardanda betersin

Bu kadar büyükmüydü içindeki nefretin

Açlığın yoksa seni bu kadarmı küçülttü

Neydi bu telaşın,neydi acelen

Nasıl bir hırs kaplamış içini ,nedir bu kin

Hiçmi sevilmedin yoksa bundanmı hainliğin

Değermiydi kendini bu kadar inciltmeye

Bir erkeğin peşinde koşmakmı tüm yaşamın

Ne bir parça onurun nede gururun varmış

Yaslandığın omuzda hala benim izlerim

Dokunduğun o tene sinmiş kokum var benim

Senin kendine ait bir hayatın yokmuydu 

Sığınacak bir yerin ,gideceğin bir evin

Benim geçmişimlemi değer kazanacaktın

İçine nasıl sindirdin,ne çabuk kabullendin

Bir kadının izini nasılda sahiplendin

Aklına gelmedimi yaşanan tüm zamanlar

Sen nasıl bir duyguyla kendini tek zannettin

Yaşattığın yetmedi ,arsızlığın bitmedi

Hangi yüzsüzlükle sen bizleri tehdit ettin

Bulunmaz hint kumaşı sanıyorsun kendini

Birgün sende gidersin çünkü sonra gelensin

Bizden geriye kalan her anıya gözkoydun

Ne elde ettin şimdi elinde ne var bugün

Ne yaralar açtın bak benden başka herkeste

Kırdığın ümitlerin,yıktığın hayallerin

Altında ezilmeye mahkum ettin kendini

Hadi doyur kendini açlığını geçiştir

Baya bir emek verdin yerimize geçmeye

Bak hala ahım dolu önündeki sofrada

Lokma lokma dizilsin boğazına bedduam

Al senin olsun şimdi kirlettiğin bu yaşam……….