Akşamlar, gönlümün yangın merdiveni.
Ne aydınlık, ne karanlık, benim gibi..
Hızlanan adımların telaşı ne ki! ..
Gündüzü geceye verir akşamlar

Keskindir zamanı Sırat misali.
Hüznün bayrağıdır akşamın rengi.
Yoksulun aşıdır, evsizin evi,
Dilsiz bir şahittir, susar akşamlar.

Akşamlar, gönlümün engin sahili.
Hayat döngüsünün benzersiz resmi.
Ayrılığın perdesi, hasretin demi,
Sessiz bir bekçidir, bekler akşamlar..

İstanbul – 12.12.2006