Gelincik hüznüydü
saçlarından yağan
biraz, tuhaf sevdalardı bizimkisi
sarımsak
kokan düşlerimiz vardı
sahilin gölgesini saran gözlerinde…
akşama ansızın çırıl çıplak vuran
senin gülüşünün isyanıydı
sen hep gülmesini bilendin
ya ben
resim çizmesini bilmeyen
dar odaların
darlıkta kalan çocuğuydum
hep seni severken
ellerini
güneşe adardım
ve hep bu yüzdendir aney
bahar çığlıklarına hasretim….

Bornova – 12.04.1998