Bak yine sessizlik çöktü her yere,
Gün battı, herkes çekildi evlere,
Ne bir umut ne bir ışık var göklerde,
Akrep on ikide.

Yine yalnız kaldın kendinle,
Düşün bakalım o güvendiğin hislerinle,
Bitkinsin harap olmuş şekilde
Akrep on ikide.

Benzin sararmış, gözün kararmış,
Ruhun, benliğin daralmış,
Bir özlem var kalbinde,
Akrep on ikide.

Beyaz bir kâğıt var önünde,
Ne yazacağını bilmiyorsun belki de,
Kırık bir kalemle elinde
Akrep on ikide.

Düşünüyorsun uzaklardaki aşkını,
İstiyorsun gelip hayatını aydınlatmasını,
Ama hepsi kalıyor hayalde
Akrep on ikide.

Kalbin de zifiri karanlık gökyüzü gibi,
Görünmüyor ne yüzeyi ne dibi,
Hiçbir umut kalmamış yüreğinde
Akrep on ikide.

Üzgünsün, ağlıyorsun durmadan,
Erkekler ağlamaz kuralına uymadan,
Bir tek damla yaş kalmış gözlerinde
Akrep on ikide.

Akrep on ikide,
Kararmış her şey: hayatın, kalbin,
Yok yanında yaşama sebebin,
Halâ yollarda gözlerin;
Ama yok gelmiyor işte sevdiğin.
Sık bir kurşun kurtul bu acıdan,
Arkana bakmadan git bu diyardan,
Kim farkında olur bir kişi ölse de
Akrep on iki de.

Niğde – 10.09.2003