Kız oğlan topraktan hamam yaparken,
Çember çevirip met oynarken,
Analar kavurmayı ekmeğe sararken,
Camız vardı, inek vardı, keçi vardı.
Cingil vardı ,kese vardı. Bir tat vardı.
Denge kurulup peynir yapılırken,
Yoğurt çalınıp kaymak bilinirken
Akşam evde yarenlikle geçerken
Gün vardı, güneş vardı, Gecede tad vardı.
Hazal süpürülür Çalı çırpı toplanırken.
Ekmek damı hazırlanır, Tandır yakılırken,
Yufka açılır, ޞepe yapılırken.
Kış vardı, kar vardı, dert vardı Umut vardı.
Yağlı ekmekler, sıkma dürümler,
Keyf verir yorgunluğa geçer günler,
Salçalar, reçeller, kışlık etlikler,
Asılır hevenkler, kurulur sirkeler,
Kaynatılır pekmez yalanır kazanlar,
Komşulara köfter yanında cevizde vardı,
Yaşanan güzelliklerinde Niğde’de adı vardı.
Herşeydende önemlisi Büyük vardı küçük vardı.
Saygı vardı. Sevgi vardı. Haddini bilmek vardı
Bahar uyanırken bağlarda Yeni yaprak,
Sarmalar sarılırken iş e de bak,
Doğa ile barışık birde buz gibi memleket suyu tatmak,
Ne farklı yaşamaktı
Desti vardı, kuyu vardı, su vardı.
İçtiğininin tadını bilen can vardı
Meyvaların oluşumuna bakmakta ayrı bir keyifti Bor’da.
Dar gelince Bor, ver elini Kayardı olamadı Fertek,
Keyf Bahçeli’de belkide Kisasar’da gelecek,
Dost meclisi kurulursa Çamardı bağlarında,
Aklıma geliyor. Niğde türküleri orda.
Muhabbet vardı. Adam vardı. Dost vardı.
Konuşacak söz vardı. ޞaka vardı, can vardı.
Düğünler kurulunca üç gün, üç gece,
Ne oyunlar oynanırdı, ne güzel geçerdi gece,
Baba vardı. Ana vardı. yar vardı
Mahalle vardı, Akraba vardı, komşu vardı,