Bir sel akiyor içimden
daglarin arasindan
vadilerin dibinden..
Süzülüyorum kivrim kivrim,
ormanlarin yeşilinden,
ovalarin ortasindan..
Otlayan hayvanlarin bakişlari altinda,
uçuşan kuşlarin civilti sesleriyle
rehavet bularak akiyorum kirçiçeklerini sulayarak..
Bazen yer altindan,
bazen şelalelerden dökülerek içine dogru..
bazen yariyorum topraklari,
bazen kendimden geçiyorum günlerce,
aylarca ve hatta yillarca..
Uzaniyorum vadilerden hem aşagi hem yukari,
diktigin sevda agaçlarindaki ballari toplaya toplaya,
bazen de coşuyorum gönlümün deli rüzgari esince,
taşiyor, sigmiyorum içime,
göklere savruluyorum,
tufanlarda geziyorum,
hortumuna takiliyorum,
bulutlarina karişiyorum…
işte o zaman, işte tam o zaman..
sürüklüyor, vuruyor kenardaki kayalara beni,
çarpiyor adeta, param parça ediyor,
beni senin yoklugunda..
sonra yoguruyor dibine çekip iyice,
yeniden yaratiyor,
yeniden dünyaya geliyorum
inan seni içimde görünce…
Kapiliyorum akan sularinin akintisina,
kiyidaki kumun sessizce denize aktigi gibi,
akiyorum uzaklardaki sana dogru.
Sevgimin, sevdamin,
aşkimin ve mutlugumun
gölü olan okyanusuma,
okyanusumda yüzen, dişi Yunusuma dogru…

21.03.2000