Ahir zamanın
kahır çocuklarıydık
ne eski masalların hüznü,
ne üzünçlerin ekşimsi tadı
vardı yüreğimizde
Annemizin dizine,
koyarken başımızı
seyrettiğimiz vurdulu-kırdılı
filmler değildi
CNN’de izlediklerimiz
hem canlı, hem de yirmidört saat açık
“bizden ayrılmayın, reklamlardan sonra”
Anladım ki;
bu kavga tarih kitaplarında öğrendiğimiz
at sırtında günlerce yol alınan
binlerce insan gücüne ayarlı
savaşları değildi.
Her şey düğmelere ayarlı
efsunlu bir kelimenin hecesinde saklıydı
ve anladım ki,
zamanlar ve isimler değişse de
dünyanın ağaları hep vardı
ne ağalar böyle namert,
ne marabalar böyle ilkeldi.
Ve de kimselere sormadan
dünyanın sahibiydi birileri
Onlarsız olmazdı hiç bir şey
besledikleri tarafından
oyulmuştu gözleri,
“ne ekersen, onu biçersin”
demiş halkımız
ޞiddet ekenler, kan biçiyordu sonunda
ve anladım ki;
birleşmedikçe nasırlı eller
paklanmaz bu dünya…