Kaç âşık doğdu ki bu gün yüzüne
Kaçı tekrar döndü asıl özüne
Beni esir eden tek bir sözüne
Verdiğim servete “tuh” de çürüsün!

Halimden anlayan çıkarsa bir gün
Hayalime gelir o eşsiz düğün
İster kahret bana, istersen öğün
Ölü yüreğime “vah” de dirilsin!

Ne beni ayıpla, ne de küçük gör
Eşyanın gözüyle tüm eşya bir kör
Al, kahrın içine vuslatsız aşk ör
Sonra yaslan dağa “ah” de erisin!

Yusuf’la Züleyha, Leyla’yla Mecnun
Akıl, kalp elinden olmuş bir cünun
Hayret makamında durup tuttuğun
Aşk sırrın ruhlara “oh” de yürüsün

Ağustos 2000, Aksaray