Yorgun dalgaları en iyi sen bilirsin
mehtapsız gecelerde usulca ağlayışları
bir sen dinledin turnaların serenadını
ayrılık akşamlarında kucakladığında
bir sen emzirdin kucağındaki dolunayı.
simsiyah dumanlar kaplarken asumanı
Ah Tamara!..
Koca bir mavilikte bir başına
mahzun kalışına mı yanayım
derinlerde sakladığın sevdalılara mı
ah!.. o gözlerindeki kırmızılık
iştiha çığlıklarına düşmüş can mı,
yüreğinin sıcaklığı mı, hınç mı?
sen mi seçtin erbain yalnızlığını
yoksa bir ah mı bağladı ayaklarını.
Ah Tamara!..
Kardeşlerini görürüm her sabah ve akşam
yanyana dizili beşi bir yerde
en büyük kardeşin zengin, umarsız
küçüğü heybeli yine çarıksız
kınalı, sedef, biraz daha ilerde
kız kardeşin Üsküdar’da dul, sahipsiz
gelen geçen gemilere karşi arsiz
herşeyini almiş Istanbul denen hirsiz
ne su, ne balik ne de toprak
ne dal, ne yaprak kalmiş, çirilçiplak
onlar senin kadar saf ve temiz
onlar senin kadar duru güzellik degil
sen, tamara kal; akdamar sana yakişmaz,
Van’in en güzel kadini saglicakla kal
Tamara, degişme hep öyle kal
Ah Tamara!.. Hoşçakal