Doğduğum gün habersiz geldi yanıma,
Daha iyi gün görmeden girdi kanıma,
Bu böyle gitmeyecek, yetti canıma,
Çare yok artık bu felekle kapışacağım,
Mahşer gününde iki yakasına yapışacağım.

Bir gün “Ana” dedirtmedi, öksüz bıraktı,
Ben ıssızlarda ağlarken, o gülerek baktı,
Mutluluk nedir bilmedim, hep canımı yaktı,
Çare yok artık bu felekle kapışacağım,
Mahşer gününde iki yakasına yapışacağım.

Çocukluğumu yaşamadan, gençliğimi bitirdi,
Birazcık güldürmedi, hep felaket getirdi,
Pas vermedi, çalım attı, ters köşeye yatırdı,
Çare yok artık bu felekle kapışacağım,
Mahşer gününde iki yakasına yapışacağım.

Sevgiye çok susadım, bir sevenim olmadı,
Gönül tasım boş kaldı, bir kez bile dolmadı,
Elaleme cilve yaptı, bana bir gün gülmedi,
Çare yok artık bu felekle kapışacağım,
Mahşer gününde iki yakasına yapışacağım.

Bazen güreş tuttu benimle, kırdı kolumu,
Bazen ”bal damlatayım” dedi, yaktı dilimi,
Bazen tam kurtuldum derken, kesti yolumu,
Çare yok artık bu felekle kapışacağım,
Mahşer gününde iki yakasına yapışacağım.

Nice şanlı hükümdarlara başlar eğdirdi,
Nicesinin başlarını da,arşa değdirdi,
Yaz bitmeden saçlarıma karlar yağdırdı,
Çare yok artık bu felekle kapışacağım,
Mahşer gününde iki yakasına yapışacağım.

Ankara – 23.10.2000