Kollarını beşik yapıp salladın
Yediğim her lokmayı balladın
Her türlü kötülükten kolladın
Her zaman başımı sıvazladın

Gelin ve damat misali süsledin
Her şeye rağmen hiç küsmedin
Ayrıldığımda yollarımı gözledin
Hasretimle de ciğerini közledin

Başımın tacı, derdimin ilâcı anam
İnan senin hakkını hiç ödeyemem
Senin kadar hiç kimseyi sevemem
Hiçbir vakit, sana öf bile diyemem

Sırtımı dayadım, palamut ağacına
Ben nasıl dayanayım senin acına
Anam derdim, çoğu kez o bacıma
Kim anlar ki hasretinle yandığıma

Sırtımı dayadım, kuru ardıç ağacına
Nasıl da dayanırım senin yokluğuna
Anam bilip, anam dedim, analığıma
Kim derman olur ki, benim sancıma

Ah anam, dolandım hep köşe bucak
Bulamadım seninki gibi sıcak kucak
Sensiz, benim garip halim ne olacak
Desene, evladın daha çok donacak

Acım birken, sensiz oldu, elvan elvan
Çok kuru ekmek yedim, yavan yavan
Ne çok yayan yürüdüm, çıplaktı taban
Ne de yaman üşüdüm, yavandı kaban

Sırtımı dayadıklarım vefasız çıktılar anam
Yediklerimi bir bir boğazıma tıktılar anam
Feryad-ı figanlarım ta arşı alâya çıktı anam
Çilelerime dayanamadım, canım çıktı anam

İstanbul – 25.10.2000 16:37