Ağlamak hicrana çare olsaydı
Nil nehri gözyaşım olsa yanmazdım
Çiçeğimi şayet Mevla yolsaydı
Aşkın hazanında solsa yanmazdım

Ahdinde vefalı sandığım güzel
Allah’ın emriyle yandığım güzel
Güvenip sırtımı döndüğüm güzel
İhanet etmeyip ölse yanmazdım

Aşkın heyecanıyla atan bu yürek
Zulmünle ağlıyor, utan bu yürek
Feryadı figana katan bu yürek
Söylesen günahın, bilse yanmazdım

Bilmem nasıl bir alev düştü bu öze
Küllenen yaramı döndürdün köze
Hasretinle nasır bağlayan göze
Yaş yerine kanlar dolsa yanmazdım

Bir keskin hançeri alıp eline
Vurup duruyorsun daha derine
Saplayıp bıraktın ”kendi yerine”
Bir vakitsiz ecel gelse yanmazdım