Bir kalem tanırım geçmişten,
Sevdayı yazardı, sevdaya ağıt yazardı.
Mahrum bırakılmıştı gülmekten,
Kızarmıştı, ağlayan kara gözleri.

Bir hayale bağlanmıştı,
Simsiyahtı düşünceleri,
Besbelli yaralanmıştı,
O ufacık yüreği.

Yine de meydan okuyordu,
Zehirli diken yıllara,
Hiç bıkmadan yazıyordu,
Yepyeni umutlara.

Bir akşam son kez yazdı,
Aynı geceyi mahpusta geçirdi,
Ertesi sabah bir mahkeme,
Ve hakim kalemi kırdı.

ޞanlıurfa – 23.02.1999