Gözlerimin yaşı içime akar
Bırak beni, gamsız bilsin nazlı yar.
İçimi döktüğüm boş bir odayken,
Etrafımı sarmış dört duvar ağlar.

Atmış köprüleri, kırılmış bağlar,
Kapatmış önümü görkemli dağlar.
Dil dikenli ise zordadır gönül,
Damarımda akan kan dahi ağlar.

Bir ateşe düşüp kavruldum yandım,
Kül oldu her yanım, ise boyandım.
Bir hortum doladı, savruldum göğe,
Tenimi ürperten kıl dahi ağlar.

Aşkı sarıp, yumak yumak doladım
Sevgi özümdeymiş, yeni anladım.
Meraksız gözlere hep gönül koydum,
Bırak eşi dostu, el dahi ağlar.

Erzurum – 1982