Biliyorum ki,
Artık ağlamıyorum.
Ağlayan sadece sayfalar,
Ağlayan sayfalardaki mısralar.

Gözyaşlarım boncuk boncuk,
Cümleler içinde.
Izdırabım, kalemi tutmaya çalışan,
Titrek elimde.

Anlayın ki kurumuş gözpınarım.
Gülüşün sahtesine,
Ev sahibi olmuş yıllarım.

Bakın!
Ağlamıyorum artık.
Fatma değil ki ağlayan,
Ağlayan koca bir yalan.
İnanmışlığımdır,
Çaresizliğimdir ağlayan.

Bazen de,
Damarlarımda dolaşan kan,
Gözyaşlarımı esir alan.
Yine de ben değilim ağlayan.

Ağlayan,
Sadece öksüz yaşanmış yıllar
Ağlayan, içimdeki çocukça duygular.

İzmir – 13.07.2005