Çocukluğumun en mutlu hatıralarından biriydi
Serin yaylalarında çelik çomak oynadığım günler
Rahmetli ninemin anlattığı masallardaki korkunç canavarlar gibi
Bir bir kestik göğe uzanan kollarını
Senin sevdiğin kadar sevemedik biz
Serin dağ meltemlerini
Rüzgarın getirdiği kekik kokusunu
Nazlı gelinler gibi salınan çiğdemleri
Affet bizi adı kara bahtı kara deniz…

Oysa ki az mı düşmüştük peşine
Kar kokan zirvelerindeki kozalakların
Annem yıldızları uç uca bağlayıp kolye
Ebem kuşağından salıncak yapacaktı
İçimize çekecektik kana kana çam kokularını
başımızı semaya kaldırdığımızda
sanki öpmüştük ay dedenin tombul yanaklarını..

ޞimdi uzak bir hatıranın hüznü yüreğimde
Affet beni adı kara bahtı kara deniz
Sahip çıkamadım sana
Çocukluğumun en mutlu hatıralarına

Oysa ki ben ellerinden tutup kızımın
Kağıttan gemiler yapıp yüzdürecektim
Bak bu hamsi en iyisi Karadeniz’de çıkar diyecektim
Dedemin yanık türküleriyle doya doya ağlayacaktım
ޞimdi ne dedemin yanık türküleri kaldı
Ne de senin güzelim koyların
Sahip çıkamadım sana
Çocukluğumun en mutlu hatıralarına

Kavruk yayla çocuklarından Gümüşhane çiçekleri alıp
Taç yapacaktım anacığımın mezarı başına
Koynunda uyuyacaktım sabaha kadar
Ana kokusu toprak kokusuna karışacaktı..
Affet beni anacığım
Affet beni bahtı kara deniz
Affet… sahip çıkamadım ikinize…
Çocukluğumun en mutlu hatıralarına.