koklanmayı bekleşen çiçekler misali

sıcak nefes hissetmemiş…ninnisiz büyümüş çocukluklar

kırıldıkça kalpleri kırılmaya hazırlanmış yeniden

ne bir albüm ne de bir çerçeveye konmuşlar

yaprakları yitik dallar gibi…sevgisizliğin gölgesinde donmuşlar

…

oysa -“hiçbir çocuk annesiz doğmaz”-

iyot kokulu sesleri hüzün tadında

hiç kalır gök gürültüleri ahlarının yanında

çentik çentik ellerine…

yoksulluk bir yara gibi yuva yapmış tenlerine

dizi dizi çizilmişler leşçil kuşların gökyüzü tuvallerine

…

kimilerine göre “alında bir çizgidir”

oysa-“ yoksulluk kitaplardan öğrenilmez” –

daima onlar koşmuş kılıcın keskin yanında

kamp kurmuş göz yaşları yanaklarında

zamansız yaşamdan koparılmışlar…

günü gelmeden koparılan takvim yaprakları gibi

bohçalarında üç beş kuru umut…virane tüm tebessümleri

yamuk yapmış hayat hep…dünyaya düştükleri günden beri

…

ah bir kırabilsem sabır taşlarını …!

oysa -“sabrın namlusunda kurşun tükenmez”-

belki kısık sesli gök gürültüsüyüm şu anda

dolu bir mavzer gibiyken…

bu viran susmaklar içimde sönmeyen bir yanardağ

ah bir kusabilsem…!

…

örtün üstüme sımsıcak sözleri

üşümüş kar taneleri sığınır avucuma

firuzeli bir gül sarsa beni

sevgiye sığınsam…toplu iğne başı kadar da olsa

…

yüreğimi çatlak bir narın kırmızısına bansam

havalansa ayaz rengi güvercinler saçlarımın kıvrımından

bir tırtılın tüyü olsam…

besmele ağacının yeşil yapraklarına tutunsam

ninni söylese gölgeler…mutlu bir meleğin kanatlarına konsam

…

solmasam beyaza özenen kırmızı gül misali

simsiyah dünyayı katmer katmer maviye boyayıp…

bir balon gibi sevgiyle doldursam

…

ölüm oluyor hep yaşam kavgasında kazanan

karanlığa doymuş bir ama gibi açlığa doymuş afrika

yumak yumak bulut olup…

sağnak sağnak bereket yağdırsam

…

bilirim…!

bayram sabahı bekler gibi ağaçlar yeşili bekler

oysa -“sevgi ağaçta yetişmez” –

ah bir yıldız öpebilsem

bütün çukurları yamayabilsem gölgemle

minare boyu çizmeler giyebilsem

şu en büyük park masmavi gökyüzünde

tek değil milyonlarca ben…hangi birini güldürsem

…

biliyorum! …

yakacak bütün günahları…yakacak kötü kaderi

başı göklerden kurtulup inebilse ayaz yere bir

külü dağıtabilse köz…alev rüzgarı dost bilir

….

oysa “hayat; uyanıkken rüya görmektir”

…

..

.

1996

–

*tahsin özmen, bez bebekler de üşür, çatımbaskı yay,ank