Acılara, acı kattım; acıdı…
Acım benim; gönül başa tacıdı..
Yıllar geçti; sayamadım; kaçıdı?
İlk gözağrım; düşte gördüm toyunu…

Hayallere yalan düştü; yandılar…
Gözyaşlarım katık oldu; bandılar!.
Bir de; “Bağrı yanık” diye andılar!.
Göremedim yârin “Suna” boyunu…

Güldürmedi bizi devrânın çarkı;
Bakanlar kör; fark etmediler farkı…
Suyum gitmez; “ayrık” kaplamış arkı!!
Gitti gençlik; oynadılar oyunu…

Gecelere yoldaş oldu nefesim;
Her adımda, engel buldu hevesim…
“Baba Yurdu”; hiç gelmedi göresim…
Sığınağım; “Kor gurbetin” koyunu…

Gökçe çiçek, mor sümbülü dermeden,
Yazlar geçti; baharları görmeden…
Eren erdi; biz murada ermeden;
Vereler dudağa “ecel suyunu”..

“Çekmeye gam” dedi, Dallı Mustafa;
Muradım: “Ahretim ola hoş safa..”
Güzel Mevlâm; yazsın kulunu “af”a..!
Çün; yazan O; kem kulunun huyunu…

Sarıcakaya – 28.02.2005