Farz et ki ilk katliamda ben yitmişim
Ellerime düşen ölümleri indirmişim
Perdeme bulamış tenha
Damarımda aşk izi

Evladır cüretkâr bir hırkaya büründüğüm
Hüzün kesilmeleri
Bir peygamber duasıyla seslen bana
Beni hitap, beni sar

Kıyametim, sessiz bir ölümdedir
Kefen bezimde sultanım
Kefen bezinden mintanım
Sar beni, nefesle
İkra bismike
Oku ve ıslat
Dudak kıpırtısındayım
Ölümün
Dudağının kıpırtısındayım

Bu şehrin ayasında tırnak arası hüzünler
Bulaşmış gitmelere ölümler
Hepsinde bir tenha
Hepsinde bir izbe
Soluğun kesilir sessizce
Gitme kal arası sessizlik
İşte budur esarete dokunan

Farz et boşluğumdan, yanaşmışım bir morga
İstanbul’u ben sarmışım nefesimle
Hayalim gezinmiş tepelerinde Çamlıca’nın
Büyümüş de çiçekler toplamışım sana
Yüz santigrat ötede kaynamışım kemiklerimle

Savaşlar sözüm olsun, hangi ötede derilmişse çocuklar
Sevinçleri kursağında kalmış analar bilirim gözyaşlarıyla
Kaleleri fetheden komutan anısına, sallandırıyorum hayallerimi
Dört duvar, car taraf, hüzün notalarıyla