O’na ve kendime!

her sözünü yutan taşını çoğaltır ağrısıyla
her insanoğlu bun ya da kün gamdır
sınar kendini hayatla göğsündeki yalanda
her içi yarılanın kalbi, aşkı kanayanın
[bahtı açıktır daima
her içe atılmış söz bıçaktır anlayana

bak, herkes kalbini anlayamaz, sızı herkesi anlar
herkes kendinin kardeşidir göz göze konuştukça
bak, ömrüm mor bir gök üstümde ağlamakta
koluma girip beni yürüme öyle âh’este âh’este
ne kadar aşk ederim ki bu hâlimle kırküçümde

ömrün takvimini günler anlatır unutma
bak, kaç gündür inkıta bir cuma gibiyim
damarlarım gepgeniş de kanım nasıl da dar
âh, Allah bazen şiir ve kadın gelince gidendir
yaşlanıyorsak ve ölüyorsak anla ki zaman var

kaderim için bir dramaturg lütfen!