Aya İrini,
Yaşlı ve ulu bir çınar gibi
Kollarına aldı bizi.
Açtı.
Ve gıdası müzikti.

Fazıl Say’ ın her vuruşuyla tuşa
yayıldı notalar
duvarlara.
La minör,
Fa diyez,
Brahms,
güvercinler uçuştu içerilerde, havalarda.

Bir de cep telefonları çalmasa…!

Kadıköy – Mayıs 1998