kristaliz aslında;
şeffaf, çürük…
karaya vursundu, gayri denizliğimiz…
Sabırsızız aslında;
her el bağımlılığını aramakta
derken tuz buz, çığlığımız
dökülüyor vagonlardan
dalaşıyor kuduz itlerle
Yükseliyoruz – giderek – ardından…

Yalancıyız ki epey;
beklesindi gayri bizi…
Yedi başlı
Yedi çeneli
Yedi yalnızlık…

Acemi gezginleriz biz,
hem ödleğiz ki epey
karanlık yollarda,
“haydi, herkes kendi düşüne.”

04:30 yine gulyabani; iltica etti uykuma
en son
yedi başlı
dedikodu, kopsundu gayri aklımda…

sahtekarız aslında;
bağımlıyız da belki biraz
bekleyip sabahı
dikeceğiz,
ertesi akşamın yanağına
büyücek, çürük bir yama…

birer sabırsız hem de yalancıyız;
iflah olmaz mücrimleriz ki epey
yahu kabul, biz seviyoruz aslında
yedi kalpli yalnızlığı…