Giderken yanına almadıklarını
Baktıkça seni hatırlatan her şeyi
Buz gibi bıraktığın yatağını
Kenarı çatlak ajda bardağını
Biblolarındaki örümcek ağını
Öylece kaldırdım,
Çizgili pijamaların
Çok sevdiğin romanların
Rengarenk tokaların
Onları da tabi,
Sana seslenişimde
Senden bir iz kalmasın istedim
Seni hatırlatacak ne kaldıysa temizledim.
Neye bakıp seni hatırlasam o beni ağlatıyor
Çok sonra fark ettim ki
Bana her şey seni hatırlatıyor.
Evde eşya namına hiçbir şey bırakmadım
Dört duvar ile birlikte, beş kardeş oldum,
ޞimdi farkına varıyorum ki
Eşyaları evden boşuna kovdum.
Yine düşünmeden karar vermişim kesin
Ben sana seslendikçe
Duvarlardaki yankınla daha da gür gelir oldu sesin…