Bana acilar getirecegini gördüm,
seni sevmeme ragmen birakip gitmeliyim.

Işte böyle benim kelimelerim olmadigi zamanlarda,
sana yaptigin için kizdigim şeyleri yapmak zorunda kaliyorum.

Hayat benimle dalga geçiyor,
hiçbirşey yapamiyorum.
Yollar tutmuş kollarimdan,
derdin vuruyor suratimi dagitircasina,
yumruk üstüne yumruk yiyiyorum,
sesim solugum çikmiyor,
öyle bir yerde yakalamişlar ki beni,
önce sana ondan sonra herkese,
öyle bir uzagim ki,
görsen çok aciyacaksin bana aslinda,
belki alacaksin ellerinden ama,
yerde solugum kesilmiş yatiyorum aslinda,
baksan,
görsen beni kaldiracaksin belki ellerimden tutup,
o kadar aciyacaksin diyorum titriyorum.

Oysa gözüm korktugundan degil,
sadece sürünmekten sikildigim için gidiyorum artik.
Yoksa bu ilk dayagim degil bu bok çukurunda.
Sikildim sana ihtiyacim vardi,
birisi bana acimaliydi.
Söyledigimde beni ciddiye almadin,
kendine göre hakli sebeplerin arasina bir madde daha sikiştirip,
bu garip ben için vazgeçemedin.

ޞimdi seyret halimi o zaman;
sürünen imparatora bir tekmede sen vur,
çok acisa da için o yerde yatan adam,
seni deliler gibi seviyordu,
sana deliler gibi aşikti aslinda.

Bana acilar getirecegini gördüm, içim buruk birakip gitmeliyim.
Kahretsin ki gitmeliyim.
Bu ayaga kalktigim ender zamanlardan.
Toparlanip kaçmaliyim hemen,
sensiz ve kimsesiz yoluma kimseleri bulaştirmadan,
devam etmem gerektigini anladim,
yani beni biraktigini,
benimle oynadigini,
bana vurmak istedigini.

Istanbul – 11.06.2000