Hiç sebebin olmasa da
Bir sebep bulur tuhaflaşırsın
Gecenin içinde
Bir ağlar bir gülersin
Hüzünlenirsin bir şarkıyla
Gülümsersin arada
Kötü çok kötü
Sözler söylersin
Yalnızlığın kulağına
Karanlıkta karşına çıkan
Hiç kimseye kıyamaz
Gölgelerine kurşunlar sıkarsın
Onların ne suçu vardı
Ne yaptım ben diye
Hayıflanıp, dövünürsün sonra
Bir rüya görürsün gözlerin açık
Karşında kocaman bir ayna
Aynada gördüğün herşey
Ninenin gözlüğünü ödünç
Almışsın gibi siyaha çalan gri
Ne beyaz vardır görünürde
Ne de öteki renkler
Birden büyür göz bebeklerin
Varsa da göremezsin
Koyu griden başka renk
Gece ilerledikçe
Öyle şeyler gelir ki aklına
Anıların, acıların
Ve boşa geçen yıllarına
Yanar da yanarsın
Bir karış gridir her birinin üzeri
Kirlenmiş sanıp herşeyi
Beyaza boyamaya kalkışırsın
Ve öyle üstüne gelir ki hayat
En derin denizin en derininde
Dünyanın en yüksek tepesinde
Gökyüzünün en uzak yıldızında
Olmayı düşlersin bir çırpıda
En tuhaf olan nedir bilir misin
Ne olur gelin artık diye
Yalvarırken yarınlarına
İnanamazsın yalnızlığına
Ve sesin senin değildir artık…

Eylül 2003