Bitap, aç ve yaralı bir kurt gibi dolaşıyorum
Yıkık şehrin tam ortasında.
Aşkı tattım, sevgiyi kokladım, gülü hissettim
Umutların tükendiği yıkık bir binada.
Umudun en karanlık köşelerinde buldum kendimi
Bir duvarın dibinde sinmiş bir fare gibi korkak ve yapayalnız.
Kırık bir ayna görüyorum yerde
Gösteriyorum kalan gücümü ona
Alaylı bir gülüş fırlatıyor yansımam
Anlıyorum, biliyorum, hissediyorum, öğreniyorum.
Gücün yok artık diyor bana.
Kaldır kafanı bak geriye doğru
Fırlat geçmişine o acımasız oku
Bilemezsin belki de ne açı ne toku.
Kurt olmak kolay değil
Dökmelisin elindeki varı yoğu…

Bilecik – Mart 1998