Bir tiner kokusu kaplamış bedenimi

Sokaklarla bütünleşmiş nefesi evimin

O sokağın çocuğu bir buğdayın deni mi?

Rüzgardır yeniden açmama sebebimin…

Bir falçata elimdeki karanlıkla boğuşur

Arkadaşlar eşlik eder ona tek kaldığında

İstemeden de olsa bir bedenle buluşur

Gözlerim dört duvara takıldığında…

Çaresizliği kesemezmiş onun keskinliği

Kalbime saplasam bükülür, kırılırmış

Kaldırsam bile aralarındaki kinliği

Demirler nefret kokan ellerime darılırmış…

Sokaktayım diye adımı serseri koymuşlar

Serseriyi küçük görmek en büyük cahilliktir

Birileri bu çığlığı evlerinden duymuşlar

Asıl sessiz kalmak en büyük serseriliktir…

Islatsa da yağmurun her bir damlası üzerimi

Cebimde kibritim var, içim rahattır benim

Bir harabe köşesinde ateş siler terimi

İşte o eski ev kadardır benim değerim…

Dert ortağım bir paket sigarayla örtüşür

Bazen bir tane bulmaya masum bir candan vazgeçer

O beden gün gelir benim kollarımda üşür

Ders olsun diye beni kader arkadaşı seçer…

Ölümümü ertelemiş azrail daha sonraya

Dikmiş daha ölmeden cehennem bekçisini başıma

Hâlâ zamanım var oturmam için raya

Sanırım ahiret garı yazacak mezar taşıma…

Öldüğümde ıssız bir yerde bulunur bedenim

Kimsesizler mezarlığı kollarını bana açar

Hayatta bir tane sevgilim vardı benim

Çoktan fatiha okumuş azrailinden kaçar…