Sana hiç yalan söylemem diye söz veremem

Çünkü artık senden nefret ediyorum

Bir tepe gibi büyür sana bu nefret

ޞaşırma, seni nefret edercesine seviyorum…

Dünya bir kar topu olmuş ellerimde

En ufak darbede paramparça olur

Ve sen, en sivri oklarını fırlattın

Kalbim şimdi inleyen bir serçe olur…

Ellerimde parmaklarım sadece bir diye sayar

Her parmağımda sen ve sende de ben varım

Senin hayata karşı basit bir tebessümün

Benim en acı ölümüm, bunun için yaşarım…

Ayrılığın tadını hiç yaşamadım ki

Belki de iyi bir şey, yaşamadan bilemem

Ama senden ayrı olmak beni bitiren

Ayrılığın tadını seni özlemeden bilemem…

Yazarı ölmüş bir hikâyeyi tamamlama uğraşı

Başarabilir misin peki bunu tek başına

Son noktayı koyabilir misin hayata ya da

Üç noktayla devam mı etmek istersin sonsuza???

Son bir hayal kuruyorum bu gece son yatışta

Üzerime bir avuç toprak atıyorsun cenazemde

İçimde yanan bu ateşi söndürmez ama

Hiç değilse sıcak tutar yağmurlu bir mevsimde…

Miyatsız bir isyan var dizlerimi bağlayan

Ayakları olmayan bir masa gibi bedenim

İki saç teli ayakta tutmaya çalışır

Biri başucumda  saklı, diğeriyse sevenim…

On yedi senelik antika bir dolunay gezegenden

Değeri beş para etmez, satsan iade ederler

Anla artık sadece sana bağlı o eser

Sakla, belki tarihe saygısı var derler…