Yine coşmuş poyraz uğulduyor kulaklarda

ޞapkasını tutuyor uçmasın diye yürüyenler

Sahilden ufukları izleyen gözler sıralanmış

Saklanıyorlar dalgakıranların arkasında

Duaya çıkmışlar      

Esme poyraz izin ver biraz

Der gibiler umutsuz

Güneş yelin önünden kaçıyor hızlı adımlarla

Ekmek ta ufukta bekliyor

Çağırıyor gel bana

Ama nafile

Güç toplama gayreti eriyor yavaş yavaş

Uğultulu poyrazın varlığına katılıyor

Yarın ola hayrola diyor biri

Ekmek kavgası kaldı yarına

Vedalaşıyorlar denizin ruhuna seslenerek

Dağılıyorlar sıcak yataklara müjde vererek