Uyanmış gibiydin kış uykusundan,

Esrarın ruhumu sardı Boraboy.

O eski günlerin şuh coşkusundan,

İçinde kıpırtı vardı Boraboy.

Bir efsane sanki o zümrüt başın,

Konuştu benimle ağacın taşın.

Mihnetini çektik uzunca kışın,

Daha dün dört yanın kardı Boraboy.

İşte koşup geldim özlemle hazla,

Aç sineni hafif, serpil de nazla.

Hiç bitmesin sevgin baharla yazla,

Evren, sensiz bana dardı Boraboy.

Seni anlatamaz rüya ve masal,

Al yüreğimden tüm sevgileri, al.

Dilerim gönlümde hep böylece kal,

Özlemin içimde hâr'dı Boraboy!

Bu sevgi nedendir bu sevgi niçin?

Yanarım her daim ben için için.

İçimde bir yer var Boraboy için,

Bilirim, gönlüme yâr'dı Boraboy!

(Taşova, 07.03.2010)

Ali Rıza Atasoy